Piotr i Paweł    Urodzeni: Piotr mniej więcej w tym samym czasie co Jezus, w Betsaidzie, Galilea; Paweł ok. 10-5 r. przed Chrustusem w Tarsie, obecnie Turcja. zmarli: Piotr 64 (67?) w Rzymie, Paweł 67 w Rzymie.Piotr: patron papieży; diecezji Osnabrück; rzeźników, szklarzy, stolarzy, zegarmistrzów, ślusarzy, kowali, ołowników, garncarzy, zdunów, murarzy, cegielników, budowniczych mostów, kamieniarzy, sieciowników, sukienników, foluszników, rybaków, sprzedawców ryb, marynarzy, żeglarzy; rozbitków morskich; pokutników; przystępujących do spowiedzi; dziewic; wzywany w przypadku ukąszenia przez węża; w przypadku gorączki, wścieklizny, opętania i chorób nóg; w przypadku kradzieży. Paweł: patron prasy katolickiej; robotnic; teologów i duszpasterzy; tkaczy, tkaczy dywanów, siodlarzy, powroźników i wikliniarzy; wzywany w przypadku skurczów i choroby uszu; w przypadku ukąszenia przez węża; w strachu; w błaganiach o deszcz; o urodzaj Dwie największe bazyliki chrześcijańskie w Rzymie przypominają po dziś dzień o życiu i działalności dwu wielkich apostołów Kościoła, św. Piotra i św. Pawła: Bazylika św. Piotra w Watykanie została wzniesiona nad grobem św. Piotra, olbrzymia Bazylika św. Pawła za Murami – drugi pod względem wielkości kościół rzymski po Bazylice św. Piotra – wznosi się nad miejscem ostatniego spoczynku św. Pawła. Obie świątynie nawiedzają co roku nieprzeliczone rzesze pielgrzymów. Kult książąt apostołów w ciągu dwu tysięcy lat nigdy nie osłabł. Kościół katolicki ustanowił wspomnienie obu apostołów w jednym dniu. Co prawda Piotr i Paweł nie umarli tego samego dnia prawdopodobnie nawet nie w tym samym roku – ale ich losy są ściśle ze sobą związane. Często krzyżowały się ich drogi, czasem biegły nawet równolegle, i obaj ponieśli podobną śmierć męczeńską w tym samym mieście. Według innej tradycji, 29 czerwca stał się dniem obu apostołów dlatego, że 29 czerwca 258 r. zabrano szczątki Piotra i Pawła z ich grobów ze względu na niebezpieczeństwo zbezczeszczenia przez cesarską konfiskatę. Wydarzenie to spowodowało tak znaczny rozwój kultu Piotra i Pawła, że o tym, kiedy apostołowie umarli i kiedy zostali pochowani, zupełnie zapomniano. Piotr, który najpierw nazywał się Szymon, był człowiekiem żonatym i mieszkał z najbliższymi w Kafarnaum, gdzie zarabiał na życie łowieniem ryb. Jego bratem był Andrzej, uczeń Jana Chrzciciela. Gdy Jezus dał się poznać jako prawdziwy Mesjasz, obaj pośpieszyli do Niego. Obu powołał Jezus na swoich apostołów, a do Szymona rzekł: “Ty jesteś Piotr, czyli Skała, i na tej Skale zbuduję mój Kościół”. I tak Szymon stał się Piotrem, a później głową Kościoła, pierwszym papieżem. Już wkrótce Piotr zdobył w Jerozolimie znaczącą pozycję, a mocą udzieloną i jemu, i innym apostołom przez Jezusa, dokonywał wielu cudów. Wygłaszał żarliwe kazania, podejmował wiele podróży misyjnych. Szczególnie owocnie działał w Antiochii i w Azji Mniejszej; później przybył do Rzymu gdzie wtedy panował cesarz Neron. Również w Rzymie Piotr chciał głosić słowo Boże. Jednakże cesarz Neron kazał go uwięzić i skazał n śmierć na krzyżu. Jedynym komentarzem Piotra do tego wyroku – według, legendy – były słowa, że chce być ukrzyżowany głową w dół, ponieważ nie jest godzien umrzeć tak jak Jezus. Nawet westchnienie żalu za odchodzącym życiem, nawet słowo skargi nie pojawiły się na jego ustach, kiedy w 64 (albo 67) r. w rzymskim cyrku Nerona zawisł na krzyżu – głową w dół.